Hé Tennisplayer. Dit verhaal gaat over zenuwachtige ouders. Sommige van jullie hebben zulke tennisouders. Ik weet dat dat lastig kan zijn. Die van mij waren namelijk óók wel eens zenuwachtig. Maar waarom zijn ze het dan? En wat doe jij eraan? Je leest het hieronder.
– Sophie
Komen jouw ‘tennisouders’ wel eens kijken naar jouw wedstrijd? Ja? Nou, dat is tof. Tenminste, als ze er relaxed onder blijven. Want als ze zich te veel met je wedstrijden bemoeien of boos worden om hoe jij speelt, is het niet leuk als ze langs de kant staan. Ik kan me voorstellen dat jij dan het plezier in het spelen verliest. En dat is jammer.
Laatste kans, druiloor!
Stel je het volgende eens voor. Je speelt op de District Jeugd Kampioenschappen de halve finale tegen iemand van wie jij op papier hoort te winnen. Want jij hebt bijvoorbeeld een hogere plaatsing. De wedstrijd verloopt helemaal niet makkelijk. Je maakt meer foutjes dan anders en je laat veel kansen onbenut. Voor ieder punt moet je knokken. Je tegenstander is juist wel goed in vorm. Alles lukt!
Uiteindelijk komt jouw tegenstander zelfs op een 6-5 voorsprong in de tie-break van de derde set. Een spannende stand dus, en je voelt behóórlijk wat druk… Toch probeer je je goed te concentreren op het volgende punt. Jij bent aan service. Maar op het moment dat je wil gaan serveren hoor je vanuit het muisstille publiek je moeder tegen je zeggen: Dit is je láááátste kans, druiloor!
Wat zou je daarvan vinden? Het zal je maar gebeuren op zo’n spannend moment! Niet bepaald een oppepper, toch? Maar weet je, het is echt gebeurd! Je kunt wel raden hoe het potje afliep…
En, wat vind je van vaders of moeders die tijdens de wedstrijd kwaad weglopen omdat ze vinden dat hun zoon of dochter niet goed speelt? Oók niet erg sympathiek, denk ik!
Tennisouders moeten ook iets leren
Maar wat is nu eigenlijk mijn punt? Ik wil zeker niet negatief schrijven over zenuwachtige tennisouders. Want zij willen alleen maar heel graag voor jou dat je goed speelt en wint. Bovendien zijn ze zich vaak van hun eigen gedrag niet 100% bewust en beseffen zij zich onvoldoende dat zij invloed hebben op jouw plezier en prestatie.
Wat belangrijk is dat áls jij last hebt van ‘gezenuwpeesde’ ouders, jij ze iets moet leren. Want zij doen iets verkeerd. Vertel ze bijvoorbeeld dat jij door hen wordt afgeleid en geef aan waar jij behoefte aan hebt. Dat is in je eigen belang. Wil je dat ze niet meer kijken? Spreek dat dan af. Of sluit de deal dat áls ze kijken, zij jou alleen positief aanmoedigen. Dus géén chagrijnige koppen a.u.b.! Als je het lastig vindt om met je ouders hierover te praten, overleg dan eerst eens met je trainer. Die kan je zeker helpen.
Heb je nog een vraag over tennis ouders? Stel die dan gewoon! Dat kan hieronder.
Referentie
Kosmos uitgevers 2013, Utrecht. Auteur: Sophie Asberg
Dit verhaal is een bewerking van ‘Laatste kans druiloor!’ uit het boek Zeker een Beker, de enige coach die in je tennistas past.
Geef een reactie